La fabbrica (Y. Skourtis)
Η φάμπρικα δε σταματά
δουλεύει νύχτα μέρα
και πώς τον λεν το διπλανό
και τον τρελό τον Ιταλό
να τους ρωτήσω δεν μπορώ
ούτε να πάρω αέρα
Δουλεύω μπρος στη μηχανή
στη βάρδια δύο δέκα
κι από την πρώτη τη στιγμή
μου στείλανε τον ελεγκτή
να μου πετάξει στο αυτί
δυο λόγια νέτα σκέτα
Άκουσε φίλε εμιγκρέ
ο χρόνος είναι χρήμα
με τους εργάτες μη μιλάς
την ώρα σου να την κρατάς
το γιο σου μην το λησμονάς
πεινάει κι είναι κρίμα
Κι εκεί στο πόστο μου σκυφτός
ξεχνάω τη μιλιά μου
είμαι το νούμερο οχτώ
με ξέρουν όλοι με αυτό
κι εγώ κρατάω μυστικό
ποιο είναι τ’ όνομά μου
La fabbrica non si ferma
lavora notte e giorno
e come si chiama il mio vicino
e quel matto d'Italiano
ma non ci riesco a domandarlo
non riesco neanche a respirare
Lavoro davanti al motore
nel turno dalle due alle dieci
e fin dal primo istante
mi hanno mandato il controllore
a spararmi nell'orecchio
due parole chiare e tonde
Senti amico "emigré"
il tempo qui è denaro
con gli operai non si parla
acchiappa il tuo momento
non ti scordare il tuo bambino
che ha fame ed è un peccato
E lì, piegato sul mio posto
non so più come si fa a parlare
io sono il numero otto
é così che tutti mi conoscono
e io me lo tengo per me
quale è il mio nome vero
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 26.05.2010