Liebeslied (Mit einer Pirogge) | ||
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις τις ώρες που αγριεύει η βροχή στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ σκούριασε το κλειδί του παραδείσου Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη και την τρελή σου κυνηγάει σκιά πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει και σε ποιο γαλαξία να σε βρω εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι | Mit einer Pirogge fährst du weg und kommst zurück. In den Stunden, in denen der Regen anschwillt, segelst du in die Gefilde der Westgoten, und von den hängenden Gärten angezogen, bewegst du leicht die Flügel hin und her. Mit Salz war dein nackter Körper bedeckt, ich habe dir aus Delphi Süßwasser gebracht, du sagtest, dass dein Leben in zwei zerteilt wird, und bevor ich es geschafft habe, dich dreimal zu verneinen, war der Schlüssel zum Paradies verrostet. Die Karawane zieht durch den Staub und jagt deinem verrückten Schatten hinterher. Wie soll der Verstand in einem Bettbezug zur Ruhe kommen, wie soll das Mittelmeer mit Stricken gefesselt werden ? Mein Schatz, der du Antigone genannt wirst ! Welche Nacht ist hereingebrochen und hat dein Licht genommen und in welcher Galaxie bist du zu finden ? Hier ist Attika, ein grauer Steinbruch, und ich bin ein billiger Schießstand, in dem fluchende fremde Soldaten üben. | |
lipsia © 26.05.2010 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info