Lettera di un ammalato (N. Kavvadias)

Lettera di un ammalato (N. Kavvadias)
Φίλε μου Αλέξη, το `λαβα το γράμμα σου και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω... Είναι καιρός όπου έπληξα διαβάζοντας όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα που να μου φέρει λίγη ποικιλία Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε και τ’ άκουσα, στην κάμαρα σκοτείνιαζε κι ο θόρυβος του δρόμου σταματούσε Έκλαψα βέβαια, κάτω απ’ την κουβέρτα μου Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα κι όλο η μητέρα μου `λεγε: Το Μάρτη... Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει: «Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!» κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει Να πεις σ’ όλους τους φίλους χαιρετίσματα κι αν τύχει ν’ απαντήσεις την Ελένη πως μ’ ένα φορτηγό πες της μπαρκάρισα και τώρα πια να μη με περιμένει Αλήθεια, ο Χάρος ήθελα να `ρχότανε σαν ένας καπετάνιος να με πάρει χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει Αλέξη, νιώθω τώρα πως σε κούρασα μπορεί κιόλας να σ’ έκαμα να κλάψεις δε θα `βρεις, βέβαια, λόγια για μια απάντηση μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...		Alexis amico mio la tua lettera mi è arrivata e mi domandi cosa faccio adesso e come sto Sappilo allora, il dottore ha detto alla mia mamma che pochi giorni ancora e morirò... E' questo un tempo che mi son stancato di leggere sempre gli stessi libri che ho con me e avevo sempre voglia di qualche novità che mi portasse un po' di varietà E la novità ieri mi è giunta così improvvisa il medico parlava sommesso in corridoio ma l'ho sentito in camera veniva buio e si era fermato un poco il rumore della strada Certo che ho pianto sotto la mia coperta Un dispiacere. E pensa, giovane così ma io subito mi sono ripromesso di mostrarmi come sempre coraggioso Te lo ricordi come sognavo di viaggiare e avevo un diabete e un planisfero e sempre mi preparavo alla partenza e sempre la mamma mi diceva: a Marzo... Ora ho varato sul vetro un bastimento ed ho inciso un breve verso di Mankr "Che tristezza infinita si cela dentro i viaggi !" e per un viaggio ecco che son partito Porta i miei saluti a tutti i nostri amici e se ti capitasse mai di vedere Eléni dille che sono imbarcato sopra un cargo e che oramai non è il caso che mi aspetti A dir la verità io volevo che Caronte venisse a prendermi come un capitano sbattendo gli scarponi pesanti di corame e fumando la sua lunga lunga pipa. Alexis ora lo so che ti ho stancato e da piangere ti ho fatto anche venire non troverai son certo parole di risposta e di scrivermi non ti verrà l'ardire..
*Gian Piero Testa, Gian Piero Testa* © 26.05.2010**

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info