Thessaloniki, Samstagabend im April
Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης
και να μου δίνεις τον καημό μ’ απλοχεριά,
σε κάποια απόμερη γωνιά της Νέας Κρήνης
με το τζουκ μποξ να με γυρίζεις στα παλιά.
Σε ένα ρεμπέτικο θα ρίξω την ψυχή μου,
να ξεγελάσω το χαμένο τον καιρό.
Ήτανε κάποτε η άνοιξη δική μου
ήμουνα κάποτε Απρίλης σου εγώ.
Θεσσαλονίκη κι απ’ το Κάστρο το βραδάκι
να σ’ αγναντεύω και να λιώνω σαν κερί,
δεκαοχτώ χρονώ τρελό παλικαράκι
με το μεράκι σου να βγαίνω στη ζωή.
Thessoloniki, Samstagabend im April,
sollst du mir freigiebig Kummer bereiten,
in einer abgelegenen Ecke von Nea Krini
mit einer Jukebox, auf dass ich in die Vergangenheit zurückkehre.
In einen Rembetiko werde ich voller Seele aufgehen,
so dass ich die verlorene Zeit vergesse.
Es war einmal mein eigener Frühling,
dein Aprilis, das war ich dereinst.
Thessaloniki, vom Kastell aus betrachte
ich dich am frühen Abend und schmelze wie Wachs,
ein 18jähriger verrückter großer Junge
mit deinem sehnlichen Wunsch, ins Leben einzutauchen.
lipsia © 26.05.2010