I don't like talking too much
Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά
μη λέω πολλά
μ’ αρέσει να κοιτάω ψηλά
κοιτάω ψηλά στ’ ατέλειωτα τραγούδια
με τη σκιά μου να πετώ, να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό
στο βυθό, βυθό της μουσικής σου
Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολό, ολόγιομο
φεγγάρι στη σκηνή σου
Να `ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά
να `ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά
στα χέρια να στ’ αφήσω
Μάτια μου ψάξε να με βρεις, να με βρεις
ψάξε στους δρόμους της σιωπής
μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου
Oh I don't like talking too much
talking too much.
I just look up so I can see
the endless songs, which hang like stars above us.
Then with my shadow I shall fly ,
I shall fly.
Inside your music I will dive,
I will dive, so I can finally find stars.
And when the cold times arrive, cold times arrive
I will make circles like full moon
like full moon, performing on your stage floor.
Could the dull lights be shiny stars, shiny stars.
Which I would steal and bring them back,
bring them back and let them fall in your hand.
Oh darling won't you seek for me, seek for me.
Seek for me in the silent streets,
I'm alone, my face will slowly fade out
siameum, Ανδρέας Πατσαλίδης © 26.05.2010