Noches amarillas
Κίτρινα βράδια
στης πλατείας τα δυτικά
Ομόνοια και Πειραιώς γωνία
Κίτρινα βράδια
ανάβει ο καβγάς στ’ αθλητικά
και σώζεται η παγκόσμια ισορροπία
κίτρινα βράδια
Ομόνοια και Πειραιώς γωνία
Γλιστράει η μέρα
φοριέται εικόνα στην οθόνη
πίσω από ξένες πόρτες σφαλιστές
τώρα ο καθένας μόνος του ανταμώνει
τα νέα του κόσμου
σ’ αμοντάριστες σκηνές
Περνάει η ώρα
κι αυτό το έργο δε τελειώνει
φέρνει ο άνεμος από παντού φωνές
ένα μωρό παιδί φοβάται και κρυώνει
όμως οι πόρτες μένουν ξένες και κλειστές
Μες το σκοτάδι κυνηγημένες μοναξιές
στης πόλης τις γωνιές
Noches amarillas
en los campos del oeste
en la esquina de Omonia y Pireo
Noches amarillas
se enciende la contienda deportiva
ya resuelta la economía mundial
noches amarillas
en la esquina de Omonia y Pireo
Fluye el día
se ve una imagen gastada
detrás de las cerradas fronteras
Ahora, se reúnen todas y cada una
las noticias del mundo
como escenas desquebrajadas
El tiempo pasa
y este designio no termina
El viento lleva las voces a todas partes
un niño tiene miedo y frío
Pero las puertas permanecen ajenas y cerradas
En la oscuridad me persigue la soledad
en cada rincón de la ciudad
hugocella, Hugo Cella © 26.05.2010