Ystäväni aamuhämärissää
Ακούω γέλια να ανεβαίνουν τα σκαλιά
πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε
έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά
έξω απ’ την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε
Κι εγώ το γέλιο το δικό σου περιμένω
μ’ ένα ποτήρι απ’ την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ’ όλους θέλω απόψε να κρυφτώ.
Γιατί δεν τους αντέχω, ζευγαρωμένους
κι εγώ να μην έχω τα χέρια σου να γείρω
Τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω
Γιατί θα τους ζηλεύω
και το δικό σου χάδι θα γυρεύω
Κορμί στους πέντε ανέμους
τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους
Δεν έχω άλλα παραμύθια να σκεφτώ
τους είπα τάχα πως ταξίδι έχεις πάει
κι ενώ στη ζάλη τους ποθώ να τυλιχτώ
αφήνω τον εγωισμό να με μεθάει
Γιατί το βήμα το δικό σου περιμένω
μ’ ένα ποτήρι απ’ την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ’ όλους θέλω απόψε να κρυφτώ.
Kuulen naurua kun nousevat portaita
taas ystäväni jotka aamulla kiertelevät
heillä on kaljansa vielä kainalossa
oveni ohi kulkevat ja laulavat
Ja minä sinun nauruasi odotan
kera lasin hengityksestäni sumean
kuulen oven kolahtavan ja vaikenen
koska kaikilta tahdon tänä iltana piiloutua.
Koska en heitä kärsi, pareittain
kun ei mulla käsiäsi ympärilläni
Mitä haluan ympärilläni niin paljon rakkautta
Koska heitä kadehdin
ja sinun hyväilyäsi kaipaan
Ruumis viidessä ilmansuunnassa
mitä välitän minä rakastuneista.
Ei ole mulla muita tarinoita mietittävänä
heille sanoin sun muka matkalle menneen
ja kun juopumukseensa haluaisin kietoutua
annan itsekkyyden mut juovuttaa
Koska askeliasi odotan
kera lasin hengityksestäni sumean
kuulen oven kolahtavan ja vaikenen
koska kaikilta tahdon tänä iltana piiloutua.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 28.05.2010