La Amante
Εκεί που σβήνει ο Βοριάς
κι η καταιγίδα γίνεται σταγόνα
εκεί βρίσκομαι μ’ ένα λευκό χαρτί κι ένα μολύβι
Και γράφω στίχους για σένα
θάλασσα, ερωμένη μου,
εκεί που σβήνει ο Βοριάς και το χαλάζι της θύελλας.
Εκεί κοιμάσαι γλυκά ναρκωμένη
απ’ το πάλεμα ερωμένη μου
Αμαρτωλό μου μήλο, εκεί σε κλέβω,
σταγόνα σταγόνα, στίχο το στίχο,
εκεί χορεύω στο γυμνό σου κορμί
Με τα νιάτα να γυαλίζουν στον ιδρώτα σου σαν το νερό
στο σώμα μωρού που το `πλυνε η μάνα του
Εκεί που σβήνει ο Βοριάς
κι η καταιγίδα γίνεται σταγόνα
εκεί βρίσκομαι μ’ ένα βλέμμα νυστέρι επικίνδυνο
Μ’ ένα ποίημα αχόρταγο που δε γράφεται γιατί δεν βρίσκω τέλος
εκεί βρίσκομαι και σε κοιτάζω ερωμένη μου
Ξημερώνει...
Allí, dónde el viento del norte se apaga
y la tempestad se convierte,
allí me halla con un papel blanco y un lápiz
Y escribo poesia para tí,
mar, mi amante,
allí, dónde el viento del norte se apaga y la granizada.
Allí duermes dulcemente entorpecida
de la lucha mi amante
Mi manzana pecadora, allí te poseo,
gota a gota, letra a letra,
allí bailo en tu cuerpo desnudo
Con la juventud brillante en tu sudor como la aqua
en el cuerpo de un niño que está lavando para su madre
Allí, dónde el viento del norte se apaga
y la tempestad se convierte en una gota,
allí estoy con una mirada cómo escalpelo peligroso
Con una poema insaciable que no se puede escribir, porque no encuentro el fín
allí me halla y te miro mi amante
Amanace......
curros_mujer © 28.05.2010