Pesadilla de Perséfone
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
En el lugar donde salvia y menta salvaje crecieron
y la tierra dio a luz a su primer ciclamen,
ahora, los catetos negocian el precio de cemento
y los pájaros caen muertos en el alto horno
Duerme Perséfone
en el abrazo de la tierra
y no sal jamás
en el balcón del mundo
En el lugar donde los sacerdotes piadosamente unían los manos,
antes de entrar en el altar,
ahora, los turistas dejan caer de colillas
y van visitar la refinería nueva
Duerme Perséfone
en el abrazo de la tierra
y no sal jamás
en el balcón del mundo
En el lugar donde el mar se convertía en bendicíon
y los balidos de los campos eran un anhelo
ahora, los camiones están llevando a los astilleros
cuerpos vacíos, las barras, los niños y las chapas
Duerme Perséfone
en el abrazo de la tierra
y no sal jamás
en el balcón del mundo
curros_mujer © 28.05.2010