Memoria
Μια φωτιά καίει το μυαλό μου
και οι σκέψεις μου στάχτη γίνονται
που σκορπίζονται στ’ ανοιχτά του ανέμου
να σε βρουν εκεί που βρίσκεσαι.
Μια βροχή πνίγει τη φωνή μου
και οι λέξεις ποτάμια γίνονται
να κυλήσουνε μέχρι την καρδιά σου
να σου πούνε πόσο σ’ αγαπώ.
Μήπως είδε κανείς σας τον καλό μου
νά `χει αγκαλιά τον άνεμο;
μήπως είδε κανείς σας τον καλό μου
να κοιμάται μέσα στο νερό;
Un fuego quema mi mente
y mis pensamientos se devienen en ceniza
que se dispersan en el mar abierto
para encontrarte allí donde se.
Una lluvia ahoga mi voz
y las palabras se convierten en ríos
para fluir desde tu corazón
para decirte como te amo.
¿Alguien vio mi amor
abrazar el viento?
¿Alguien vio mi amor
dormir en la agua?
curros_mujer © 28.05.2010