Cinq Caravanes
Φύγαν πέντε καραβάνια στο νοτιά
κι έγινες εσύ για μένα ξενιτιά.
Κράτησα τα ίχνη
κάτι να μου δείχνει
τα σημάδια που αφήνει μια φωτιά.
Κράτησα τη σκόνη
και το φως που λιώνει
απ’ το δάκρυ που θολώνει τη ματιά.
Πέντε καραβάνια
φύγαν στα ουράνια,
πήρανε και σένα π’ αγαπώ πολύ
πέντε άδειοι δρόμοι
κι ένα σταυροδρόμι,
πριν προλάβω να χορτάσω το φιλί.
Φύγαν πέντε καραβάνια μιαν αυγή
κι έγινες εσύ για μένα ξένη γη.
Φύτεψα τον πόνο
και μετρώ τον χρόνο,
μέχρι βάλσαμο ν’ ανθίσει στην πληγή.
Τώρα για πατρίδα
έχω την ελπίδα
ότι κάτι θα σε φέρει, κι ας αργεί.
Cinq caravanes sont parties vers le sud
et tu es devenue pour moi l'exil
Je me suis raccroché à des traces
à quelque chose qui me montre
les traces que laisse un incendie
Il ne me reste que la poussière
et la lumière rendue floue
par les larmes qui embuent le regard
Cinq caravanes
sont parties vers le sud
elles t'ont emmenée mon amour
cinq routes vides
et un croisement
avant d'avoir eu le temps de faire le plein de baisers
Cinq caravanes sont parties tôt un matin
et ta vie m'est devenue étrangère
j'ai planté le chagrin
et je compte les jours
jusqu'à ce que le baume fleurisse dans la plaie
maintenant pour la patrie
j'ai l'espoir
que quelque chose te ramènera même si tu tardes.
amphitrite © 28.05.2010