Rajas
Μονάχος στην πόλη, βαθιά νυχτωμένος
σκοπός και ελπίδα καμιά.
Συνήθειες χρόνων, και κόπος χαμένος
αλήτης καιρός με χτυπά.
Γυρίζω σαν σβούρα, στο ίδιο σημείο
κραυγές ενοχής και θυμού.
Ακόμα και ο έρωτας, μου φαίνεται αστείος,
Eπαίτης θεός του συρμού.
Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα
σε τοίχο η φωνή μου χτυπά,
Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα
ξημέρωσε κι έξω φυσά.
Αμέτρητες πόρτες στην πλάτη μου κλείνουν
ρωγμές στο κορμί μου παντού.
Και εγώ ξενυχτάω φουμάρω και πίνω
μ’ αυτό το ρεφρέν του χαμού.
Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα
σε τοίχο η φωνή μου χτυπά,
Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα
ξημέρωσε κι έξω φυσά.
Ταξίδι πικρό σε άγνωστα μέρη
στους δρόμους του νου θα χαθώ.
Στροφή επί τόπου απλώνω το χέρι
χιονίζει, τοπίο υγρό...
Και μοιάζει η αλήθεια μου πελώριο ψέμα
σε τοίχο η φωνή μου χτυπά,
Ανοίγω τα μάτια σηκώνω το βλέμμα
ξημέρωσε κι έξω φυσά.
Sólo en la ciudad, profundamente en la noche
sin objectivo, sin esperanza
hábitos de años
y esfuerzos desaprovechados
soy golpeado por el tiempo vagabundo
Giro como un tio-vivo en el mismo lugar
gritos de culpa y enfado
Entonces el amor me parece divertido
mendigo, un Dios de la moda
y mi verdad me parece una mentira enorme
mi voz golpea en el pared
abro los ojos, elevo mi mirada
amanece y fuera sopla
innumerables puertas se cierran a mi espalda
rajas en mi todo cuerpo
permanezco despierto y fumo y bebo
por este estribillo de pena
y mi verdad me parece una mentira enorme
mi voz golpea en el pared
abro los ojos, elevo mi mirada
amanece y fuera sopla
Viaje amargo en los lugares desconocidos
me perderé en las calles de la mente
una vuelta en el mismo lugar
está nevando, un paisaje mojado.
y mi verdad me parece una mentira enorme
mi voz golpea en el pared
abro los ojos, elevo mi mirada
amanece y fuera sopla
fcotrina © 28.05.2010