Al raduno dell'Unione Studentesca Greca (Savvopoulos)
Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που `χει κάτι απ’ τις φωτιές.
Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου,
κι ήσουν φως μου, κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή.
Η πλατεία ήτανε άδεια και τρελός απ’ τα σημάδια, σαν σκυλί
με συνθήματα σκισμένα, σ’ έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί
στ’ αμφιθέατρο σε ψάχνω, στους διαδρόμους και τους δρόμους,
και ζητώ πληροφορίες και υλικό,
να φωτίσω τις αιτίες που μ’ αφήνουνε μισό.
Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ’ το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες, στους πολίτες, στους οπλίτες,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά,
η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά.
La piazza era piena, con la sensazione che in sè avesse un fuoco.
Piena negli angoli e nelle strade di compagni, muratori, studenti
e tu splendevi in mezzo a tutta quella gente,
ed eri la mia luce, come un fiocco di rosso vivo in una festa
in una festa che non avevo mai visto nella mia vita rattrappita.
La piazza era vuota e io frastornato dagli slogan, come un cane
da comandi incoerenti, mi sono avventato in un desiderio di te
ti cerco nell' anfiteatro, nei corridoi e nelle strade,
e chiedo informazioni e tutto quel che mi serve
a far luce sul perché sono la metà di me stesso.
La piazza è piena e qualcosa del tuo volto si è salvato
nella lotta del compagno, nell' ansia di questo paese per la vita
nei ragazzi e negli operai, nei cittadini, nei soldati,
nei cartelli e nel click del grilletto,
il raduno si accende e tutto arde di consapevolezza.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.05.2010