Suljen silmät
Τον έρωτά φαρμάκωσ’ η μιζέρια
κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά
δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια
και έγιν’ η ζωή τόσο βαριά
Θα κλείσω τα μάτια, θ’ απλώσω τα χέρια
μακριά από τη φτώχεια, μακριά απ’ τη μιζέρια
θα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει
Που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει
στη λάσπη και, στην ξύλινη σκεπή
τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει
τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή
Θα κλείσω τα μάτια θ’ απλώσω τα χέρια
μακριά από τη φτώχεια μακριά απ’ τη μιζέρια
θα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει
Rakkauden myrkytti kurjuus
palasiksi löi köyhyys sydämen
Eivät tulleet meille kesät
ja tuli elämästä niin raskas
Suljen silmät ojennan kädet
kauas köyhyydestä, kauas kurjuudesta
Lähden kulkemaan katua suurta
suljen silmät, mihin tahansa se mut viekin
Missä lienenkin, häpeä mut pitää
liejussa ja puisessa suojassa
Köyhyyden joka meidät sai polvillemme
tunnen suuremmaksi häpeäksi
Suljen silmät ojennan kädet
kauas köyhyydestä, kauas kurjuudesta
Lähden kulkemaan katua suurta
suljen silmät, mihin tahansa se mut viekin
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 28.05.2010