City
Ποτέ δεν έζησα σε τόπους μαγικούς
Που πάντα ήθελα να δω αληθινούς
Ποτέ δεν είδα τον ήλιο να γελά
Μόνο το είδωλο στο τζάμι να γερνά...
Μέσα στην πόλη τις σκιές ακολουθάω
Τρέχω σε δρόμους, διαδρόμους και ρωτάω
Ποιος ξέρει τώρα που μπορώ να γαντζωθώ
Ποιος είδε άραγε ποτέ του τον Θεό;
Σ’ αυτή την πόλη που πεθαίνει λίγο λίγο
Από παλιά προσπάθησα να φύγω
Ποτέ δεν τόλμησα, φοβόμουν μην χαθώ
Η νύχτα έπεσε και να `μαι πάλι εδώ
Με φυλακίζουν όλη νύχτα κι όλη μέρα
Άγχος, ρουτίνα, φασαρία και φοβέρα
Ένας στρατός από παιχνίδια που γελούν
Κάποιος κουρδίζει και αυτά ακολουθούν..
Πίσω από πρόσωπα θλιμμένα και βουβά
Ποιος τάχα ξέρει που να κρύφτηκε η χαρά
Πίσω απ’ τις γρίλιες τα φώτα παιχνιδίζουν
Όλοι βαρέθηκαν κι εδώ όλοι γυρίζουν...
Σ’ αυτή την πόλη που πεθαίνει λίγο λίγο
Από παλιά προσπάθησα να φύγω
Ποτέ δεν τόλμησα, φοβόμουν μην χαθώ
Η νύχτα έπεσε και να `μαι πάλι εδώ
I've never lived in magical places
Which i've always wanted them to be real
I've never seen the sun smiling
Only the mirror-image on the glass growing old...
In the city i'm following the shadows
I'm running through streets, hallways and ask
Who knows now where i can grab from
Who has ever seen God anyways?;
In this city dying little by little
Long ago i tried to escape
I never dared to, was afraid of getting lost
Night has fallen and here i go again
(x2)
All night and day long i'm being confined by
stress, routine, noise and terror
An army of laughing toys
That someone adjusts and they're following..
Beyond the sad and speechless faces
Who ever knows where joy has been covered under
Behind the shutters the light is blinking
Everyone's fed up and they're all hanging around here...
In this city dying little by little
Long ago i tried to escape
I never dared to, was afraid of getting lost
Night has fallen and here i go again
(x2)
Piper87 © 28.05.2010