Setificio (M. Burbulis)
Στο Μεταξουργείο σβήσανε τα φώτα έπεσε σκοτάδι κι εγώ κρύωνα Και το κλάμα αρχίσαν μες στα συνεργεία τα σιδεροπρίονα Κι όλα ξεχασμένα παραπεταμένα τ’ άφησες κι εχτές Κι έγινε η Ελλάδα όπως του Σπαθάρη ο παλιομπερντές Τώρα το φεγγάρι σαν τον σκουπιδιάρη σάρωσε αγάπες κι αμαρτήματα Κι ο βραχνάς κουρνιάζει σαν το νυχτοπούλι μες στα παραπήγματα		Al Setificio * si spensero le luci discese il buio e avevo freddo E attaccarono il pianto dentro le officine le seghe da metallo E ogni cosa trascurata buttata da un lato hai lasciato anche ieri E la Grecia è diventata come il vecchio schermo di tela di Spatharis ** Adesso la luna come un immondezzaio è intasata di amori e di peccati E l'incubo si annida come notturno uccello dentro la bidonville
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info