Una flor del invierno
Φθινόπωρο στον έρωτα
απόψε ανατέλλει
αρισμαρί και μέλι
μύρισαν τα βουνά
κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός
το χώμα το βρεγμένο
σαν κάρβουνο αναμμένο
η ομορφιά πονά.
Φιλί γυρεύω του ουρανού
κι αυτός μου δίνει στάχτη
μα απ’ της καρδιάς τ’ αδράχτι
σαν θέλω να κοπείς
σαλεύουν τα πορτόφυλλα
κι η κλειδωνιά γυρίζει
αέρας μου σφυρίζει
αν έρθεις, μην αργείς.
Γδύσου κι από τα μάτια μου
πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου
είναι χειμωνανθός
τη λύπη την κατοίκησα
σε νύχτα και σε μέρα
σ’ αφήνω στον αέρα
για να σε βρω στο φως.
Η αγάπη φόβους και όνειρα
δειπνά προτού ραγίσει
στου πόνου το ξωκλήσι
αγιάζει η ερημιά
κι εγώ μια θλίψη που ζητώ
για να με σημαδέψει
το φως πριν βασιλέψει
θα σ’ αρνηθώ ξανά.
Esta noche el otono del amor sale
romero y miel huelen las montanas
y miro en silencio la tierra mojada
como carbon ardiente la belleza me duele
Pido el beso del ciélo y él me da ceniza
pero incluso si quiero que te cortaras por el huso del corazón,
puertas y ventanas mueven ligeramente y la cerradura
se vuelve
el viento silba a mí, si tú vienes, no llegues tarde
Desnudate y ten agua de mis ojos y lavate
la despidida, recuerda, es una flor del invierno
habito la tristeza en la noche y en el día,
te dejo en el aire para encontrarte en la luz
El amor cena miedos y sueños antes de rajarse
la soledad se consangra en la hermita del dolor
y yo me vuelvo en una tristeza que la pido para marcarme,
antes que la luz se pone, yo te negaré de nuevo
Desnudate y ten agua de mis ojos y lavate
la despiedida, recuerda, es una flor del invierno
habito la tristeza en la noche y en el día
te dejo en el aire para encontrarte en la luz
curros_mujer © 28.05.2010