William George Allum (N. Kavvadias)
Εγνώρισα κάποια φορά σ’ ένα καράβι ξένο
έναν πολύ παράξενον Εγγλέζο θερμαστή
όπου δε μίλαγε ποτέ κι ούτε ποτέ είχε φίλους
και μόνο πάντα εκάπνιζε μια πίπα σκαλιστή.
Όλοι έλεγαν μια θλιβερή πως είχε ιστορία
κι όσοι είχανε στο στόκολο με δαύτον εργαστεί
έλεγαν ότι κάποτες, απ’ το λαιμό ως τα νύχια,
είχε σε κάποιο μακρινό τόπο στιγματιστεί.
Είχε στα μπράτσα του σταυρούς, σπαθιά ζωγραφισμένα,
μια μπαλαρίνα στην κοιλιά, που εχόρευε γυμνή
κι απά στο μέρος της καρδιάς στιγματισμένην είχε
με στίγματ’ ανεξάλειπτα μιαν άγρια καλλονή...
Κι έλεγαν ότι τη γυναίκα αυτή είχε αγαπήσει
μ’ άγριαν αγάπη, ακράτητη, βαθιά κι αληθινή·
κι αυτή πως τον απάτησε με κάποιο ναύτη Αράπη
γιατί ήτανε μια αναίσθητη γυναίκα και κοινή.
Τότε προσπάθησεν αυτός να διώξει από το νου του
την ξωτική που αγάπησε, τόσο βαθιά, ομορφιά
κι από κοντά του εξάλειψεν ό,τι δικό της είχε,
έμεινεν όμως στης καρδιάς τη θέση η ζωγραφιά.
Πολλές φορές στα σκοτεινά τον είδανε τα βράδια
με βότανα το στήθος του να τρίβει, οι θερμαστές...
Του κάκου· γνώριζεν αυτός καθώς το ξέρουμ’ όλοι
ότι του Αννάμ τα στίγματα δε βγαίνουνε ποτές...
Κάποια βραδιά ως περνούσαμε από το Bay of Bisky,
μ’ ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί.
Ο πλοίαρχος είπε: "θέλησε το στίγμα του να σβήσει"
και διάταξε στη θάλασσα την κρύα να κηδευθεί.
Una volta conobbi su una nave di stranieri
un fochista inglese che era davvero strano
che non parlava mai né ebbe mai un amico
e una pipa intagliata non faceva che fumare.
Tutti dicevano che la sua era una storia dolorosa
e chi aveva lavorato al suo fianco alle caldaie
diceva che una volta in un remoto posto, chissà dove
l'avevano tatuato dalla testa fino ai piedi.
Sulle braccia aveva tracciate croci, spade,
sul ventre una danzatrice che ballava nuda
e di segno indelebile giusto sopra il cuore
le forme di una donna bellissima e selvaggia...
E dicevano che quella donna lui l'aveva amata
d'implacabile amore, selvaggio profondo e vero:
ma che lei lo lasciò per un negro marinaio
perché era una donna insensibile e puttana.
Allora lui provò, provò a scacciare dalla mente
quell'esotica bellezza che tanto a fondo amava
bandendo da sua vista ciò che fu di quella, tutto
ma la figura tracciata sopra il cuore, lì rimase.
Molte volte lo scorsero i fochisti nelle sere scure
che si sfregava il petto con certe erbe strane...
Fatica persa- lui bene lo sapeva, e tutti lo sappiamo
che un tatuaggio di Annam non viene mai più via...
Una sera che la Bay of Bisky stavamo attraversando,
lo trovarono con una piccola spada dentro il petto.
Il capitano disse: " ha voluto cancellare il suo tatuaggio"
e ordinò le sue esequie in fondo al mare freddo.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.05.2010