Di nuovo bambino
Ήμασταν ακίνητα και αμίλητα αγάλματα, ήμασταν αγέλαστα, χάνει όποιος γελά. Γέλασες και κέρδισα κι έτσι μες στα χείλη σου έζησα, γέλαγες και κέρδιζα, σ’ έχασα μετά… Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί. Ήμασταν ακίνητοι απ’ το χρόνο ασυγκίνητοι, ήμασταν αμίλητοι, χάσαμε κι οι δυο… Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί. Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί… Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.		Eravamo due statue immobili e silenziose senza sorriso, chiunque rida é un perdente. Tu sorridesti e io vinsi, cosi vissi nelle tue labbra Tu sorridesti e io vinsi, dopo ti persi … Anche se sono cresciuto, e se ho litigato con la vita Se tu venissi, nei tuoi due occhi cambierei Diventerei di nuovo bambino, di nuovo bambino. Eravamo immobili, intoccabili dal tempo Eravamo invincibili, ma tutti e due abbiamo perso Anche se sono cresciuto, e se ho litigato con la vita Se tu venissi, nei tuoi due occhi cambierei Diventerei di nuovo bambino, di nuovo bambino, di nuovo bambino. Anche se sono cresciuto, e se ho litigato con la vita Se tu venissi, nei tuoi due occhi cambierei Diventerei di nuovo un bambino … Anche se sono cresciuto, e se ho litigato con la vita Se tu venissi, nei tuoi due occhi cambierei Diventerei di nuovo bambino, di nuovo bambino, di nuovo bambino.
Giuseppe Gualtiero Peiro © 28.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info