Um Segundo
Είναι τα μάτια σου που είναι σαν ουρανός Μια πόλη του βορά στο βλέμμα σου χωρά Είναι ο ήλιος σου που είναι ο πιο φωτεινός στη γη Είναι τα χείλη σου που λέγανε σ’ αγαπώ Μου έβαλαν φωτιά, μα έφυγαν μακριά Είναι τ’ αστέρια σου που περιμένω να δω ξανά Να μπορούσα να `μουν θάλασσα εγώ στη Θεσσαλονίκη να `ρθω να σε βρω Είναι τα μάτια σου που είναι σαν ουρανός όταν χορεύουμε σαν δυο πλανήτες στο φως Είναι το γέλιο σου, είναι το δάκρυ σου είναι οι μέρες σου, είναι τα βράδια σου Είναι τα χείλη σου που λέγανε σ’ αγαπώ μου έβαλαν φωτιά, μα έφυγαν μακριά για μια σου λέξη μόνο τραγουδάω και ζω ξανά Για ένα λεπτό θέλω να φύγουμε σε κάποιο αστέρι Ένα λεπτό αυτά που ξέρουμε, κανείς δεν ξέρει Να μπορούσα να `μουν θάλασσα εγώ στη Θεσσαλονίκη να `ρθω να σε βρω Για ένα λεπτό Είναι το άρωμά σου που ποτέ δεν ξεχνώ και μια φωτογραφία που `χει μείνει εδώ Είναι όσα ζήσαμε, όσα αφήσαμε όσα κρατήσαμε και όσα σβήσαμε Είναι τα μάτια σου που είναι σαν ουρανός Μια πόλη του βορά στο βλέμμα σου χωρά Είναι ο ήλιος σου που με γεμίζει με φως ξανά Για ένα λεπτό θέλω να φύγουμε σε κάποιο αστέρι Ένα λεπτό αυτά που ξέρουμε κανείς δεν ξέρει Να μπορούσα να `μουν θάλασσα εγώ στη Θεσσαλονίκη να `ρθω να σε βρω Για ένα λεπτό Να μπορούσα να `μουν θάλασσα εγώ στη Θεσσαλονίκη να `ρθω να σε βρω Για ένα λεπτό Να μπορούσα να `μουν θάλασσα εγώ στη Θεσσαλονίκη να `ρθω να σε βρω		São os teus olhos que são como o céu Uma cidade do Norte cabe no teu olhar É o teu sol que é o mais luminoso da Terra São os teus lábios que disseram amo-te Puseram-me a arder, mas partiram para longe São as tuas estrelas que espero ver outra vez Quem me dera ser eu mar Para ir a Tessalónica te encontrar... São os teus olhos que são como o céu Quando dançam como dois planetas à luz É o teu riso, são as tuas lágrimas São os teus dias, são as tuas noites São os teus lábios que disseram amo-te Puseram-me a arder, mas partiram para longe Para uma só palavra tua canto e vivo outra vez Por um segundo Quero partir contigo para uma qualquer estrela Um segundo Aquilo que conhecemos, não conhece ninguém Quem me dera ser eu mar Para ir a Tessalónica te encontrar Por um segundo... É o teu odor que nunca esqueço E uma fotografia que aqui ficou É quanto vivemos, quanto deixámos Com quanto ficamos e quanto apagámos São os teus olhos que são como o céu Uma cidade do Norte cabe no teu olhar É o teu sol que me enche de luz outra vez Por um segundo Quero partir contigo para uma qualquer estrela Um segundo Aquilo que conhecemos, não conhece ninguém Quem me dera ser eu mar Para ir a Tessalónica te encontrar Por um segundo... Quem me dera ser eu mar Para ir a Tessalónica te encontrar Por um segundo... Quem me dera ser eu mar Para ir a Tessalónica te encontrar...
Striker_ © 28.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info