At last
Πες μου πόσες φορές ακόμα προλαβαίνω να δω την ανατολή πες μου πως μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε Μοιραίοι μόνοι μα γενναίοι κύλησε ο χρόνος μα τα λόγια του βαριά σαν της βροχής τις στάλες, τις βιαστικές τις πρώτες στάλες Επιτέλους μη κρατιέσαι μακριά απ’ την πόρτα είν’ η νύχτα που τρομάζει την ζωή μου Επιτέλους αφήσου μακριά απ’ τα φώτα είν’ η μέρα που δειλιάζει τη φυγή μου Πες μου πόσα γιατί αιτίες γίναν λόγοι αιτίες φόβοι κι αφορμή πόσες δανεικές στιγμές ακόμη για να καταλάβουμε τόσο κοντά τόσο μακριά μέσα στο βυθό της αγκαλιάς μου ξαφνικά έφτασε το φως σου, το πρωινό το πρώτο φως σου Επιτέλους μη κρατιέσαι μακριά απ’ τη πόρτα είν’ η νύχτα που τρομάζει την ζωή μου Επιτέλους αφήσου μακριά απ’ τα φώτα είν’ η μέρα που δειλιάζει τη φυγή μου Επιτέλους μη κρατιέσαι μακριά απ’ τη πόρτα είν’ η νύχτα που τρομάζει την ζωή μου Επιτέλους αφήσου μακριά απ’ τα φώτα είν’ η μέρα που δειλιάζει τη φυγή μου		Tell me how many more times i manage to see the sunrise tell me that together we can make it Alone fatal but brave the time has passed but the words of the northern wind like the raindrops, the hasty initial drops At last don't hold yourself away from the door it's the night that scares my life At last let yourself go away from the lights it's the day that holds back my escape Tell me how many questions have turned to reasons and causes how many borrowed moments yet for us to realise so close so far in the depths of my embrace all of a sudden there came your light, your first morning light At last don't hold yourseld away from the door it's the night that scared my life At last let yourself go from the lights it's the day that holds back my escape At last don't hold yourseld away from the door it's the night that scared my life At last let yourself go from the lights it's the day that holds back my escape
Piper87 © 29.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info