At last

Πες μου πόσες φορές ακόμα προλαβαίνω να δω την ανατολή
πες μου πως μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε
Μοιραίοι μόνοι μα γενναίοι κύλησε ο χρόνος μα τα λόγια
του βαριά
σαν της βροχής τις στάλες, τις βιαστικές τις πρώτες στάλες

Επιτέλους μη κρατιέσαι μακριά απ’ την πόρτα
είν’ η νύχτα που τρομάζει την ζωή μου
Επιτέλους αφήσου μακριά απ’ τα φώτα
είν’ η μέρα που δειλιάζει τη φυγή μου

Πες μου πόσα γιατί αιτίες γίναν λόγοι αιτίες φόβοι κι αφορμή
πόσες δανεικές στιγμές ακόμη για να καταλάβουμε
τόσο κοντά τόσο μακριά μέσα στο βυθό της αγκαλιάς μου
ξαφνικά
έφτασε το φως σου, το πρωινό το πρώτο φως σου

Επιτέλους μη κρατιέσαι μακριά απ’ τη πόρτα
είν’ η νύχτα που τρομάζει την ζωή μου
Επιτέλους αφήσου μακριά απ’ τα φώτα
είν’ η μέρα που δειλιάζει τη φυγή μου

Επιτέλους μη κρατιέσαι μακριά απ’ τη πόρτα
είν’ η νύχτα που τρομάζει την ζωή μου
Επιτέλους αφήσου μακριά απ’ τα φώτα
είν’ η μέρα που δειλιάζει τη φυγή μου


Tell me how many more times i manage to see the sunrise
tell me that together we can make it
Alone fatal but brave the time has passed but the words
of the northern wind
like the raindrops, the hasty initial drops

At last don't hold yourself away from the door
it's the night that scares my life
At last let yourself go away from the lights
it's the day that holds back my escape

Tell me how many questions have turned to reasons and causes
how many borrowed moments yet for us to realise
so close so far in the depths of my embrace
all of a sudden
there came your light, your first morning light

At last don't hold yourseld away from the door
it's the night that scared my life
At last let yourself go from the lights
it's the day that holds back my escape

At last don't hold yourseld away from the door
it's the night that scared my life
At last let yourself go from the lights
it's the day that holds back my escape

Piper87 © 29.05.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info