Dostojanstvo
Να φύγεις ήθελες το ήξερα καιρό
Με μια ψυχρή ματιά σου μου το είχες δείξει
Μα το φινάλε σου δεν ήταν τολμηρό
Η απουσία σου να θες να τ’ αποδείξει
Δεν είχες το φιλότιμο το τέλος να ζητήσεις
και μ’ άφησες κάθε βραδιά να ψάχνω για εξηγήσεις
Δεν είχες το φιλότιμο δυο λόγια να με πείσεις
Να μην αφήσεις μια βραδιά με μαύρες αναμνήσεις
Και σπάω πράγματα που ακόμα σε ζητάω
Καίω τα γράμματα που γράφουν "σ’ αγαπάω"
Με πιάνουν κλάμματα μονάχος μου μιλάω
Δεν είχες μια σταλιά φιλότιμο...
Να φύγεις ήθελες και ήταν φανερό
Ότι δεν είχες αφορμή και ευκαιρία
Μόνος μου πίνω το ποτήρι το πικρό
Στο παρελθόν να ψάχνω για να βρω αιτία
Δεν είχες το φιλότιμο...
Da si želela da odeš znao sam to odavno,
hladnim pogledom to si mi pokazala
Ali tvoje finale nije bilo hrabro,
a htela si da dokažeš da jeste svojom odsutnošću
Nisi imala obraza da zatražiš kraj
i ostavljala me svake noći da tragam za objašnjenjima
Nisi imala dostojanstvo sa dve reči da me ubediš i
ne ostaviš noć sa bolnim sećanjima
I lomim stvari što još uvek tražim te,
palim pisma u kojima piše „volim te“
Obuzima me plač, sam sa sobom pričam
nisi imala ni trunke časti
Želela si da odeš i bilo je očigledno
da nisi imala razlog i priliku
Čašu gorčine ispijam sam
da tražim u prošlosti razlog, i da ga nađem
Nisi imala dostojanstvo...
belgrade © 29.05.2010