A' bord de l'Aspasia (Kavvadias)
Ταξίδευες κυνηγημένη από τη μοίρα σου
για την κατάλευκη μα πένθιμη Ελβετία
πάντα στο ντεκ σε μια σεζ λονγκ πεσμένη κάτωχρη
απ’ τη γνωστή και θλιβερότατην αιτία
Πάντοτε ανήσυχα οι δικοί σου σε τριγύριζαν
μα εσύ κοιτάζοντας τα μάκρη αδιαφορούσες
σ’ ό,τι σου λέγαν πικρογέλαγες γιατί ένιωθες
πως για τη χώρα του θανάτου οδοιπορούσες
Κάποια βραδιά που από το Στρόμπολι περνούσαμε
είπες σε κάποιο γελαστή σε τόνο αστείου:
"Πώς μοιάζει τ’ άρρωστο κορμί μου καθώς καίγεται,
με την κορφή τη φλεγομένη του ηφαιστείου!"
Ύστερα σ’ είδα στη Μαρσίλια σαν εχάθηκες
μέσα στο θόρυβο χωρίς να στρέψεις πίσω
Κι εγώ που μόνο την υγρήν έκταση αγάπησα,
λέω πως εσένα θα μπορούσα ν’ αγαπήσω
Viaggiavi inseguita dalla tua sorte
verso la Svizzera candidissima e luttuosa
sul deck in chaise-longue sempre accasciata
pallidissima per la nota e tristissima ragione
Sempre con ansia i tuoi ti circondavano
ma tu guardando lontano restavi indifferente
a quel che ti dicevano sorridevi amara, lo sentivi
di essere in cammino per i luoghi della morte
Una sera che Stromboli si stava costeggiando
con tono di scherzo a qualcuno dicesti sorridendo
" Il mio corpo malato quanto somiglia mentre brucia
alla cima infiammata del vulcano !"
Poi ti vidi a Marsiglia prima che sparissi
in mezzo al frastuono senza voltarti indietro.
Ed io che solo amai le umide distese,
dico che te avrei potuto amare
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010