Via Aristotele (L. Papadopoulos)
Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη
στην Αριστοτέλους που γερνάς
έβγαζα απ’ τις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι
σου `ριχνα στα μάτια να πονάς
Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ’ Άη Γιάννη θα `τανε θαρρώ
Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι
γέμιζ’ η πλατεία από παιδιά
κι ήταν ένα πράσινο, πράσινο φεγγάρι
να σου μαχαιρώνει την καρδιά
Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ’ Άη Γιάννη θα `τανε θαρρώ
Di sabato sera, dopo il tramonto, luci a acetilene
in via Aristotele dove stai invecchiando
cavavo dalle tasche bucce di mandarino
te le strizzavo negli occhi per farti male
Giocavano i più piccoli a guardie e ladri
e il loro capo era Arghirò *
e accendevano fuochi nelle strade alte
le notti di san Giovanni mi par che fossero
Si levavano le bustine i vecchi soldati
la piazza si riempiva di bambini
e c'era una verde, verde luna
a trapassarti il cuore
Giocavano i più piccoli a guardie e ladri
e il loro capo era Arghirò
e accendevano fuochi nelle strade alte
le notti di san Giovanni mi par che fossero
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010