Lune piangenti
Η ζωή μας, θλιβερό παραμύθι
που χαρούμενο τέλος δε θα έχει ποτέ.
Η ζωή μας, θλιβερές αναμνήσεις, φορτωμένες
με πίκρα και βαθιά μυστικά και βαθιά μυστικά.
Δακρυσμένα φεγγάρια
όνειρα παγωμένα
καλοκαίρια χαμένα
με σπασμένα φτερά
Δακρυσμένα φεγγάρια
γελασμένες ελπίδες
τσακισμένα κλωνάρια
με σημάδια βαθιά
Δακρυσμένα φεγγάρια
της ψυχής μου παγίδες
να φωτίζουν τα χνάρια
από πάθη παλιά.
Τα όνειρά μας τα κρατούσα κρυμμένα
μην τα πάρει ο αγέρας και χαθούν ξαφνικά.
Μα ο χειμώνας, που σε πήρε από μένα
τα σκορπά μανιασμένα και νυχτώνει ξανά
και νυχτώνει ξανά.
Δακρυσμένα φεγγάρια...
La nostra vita, favola triste
che non avra' mai una conclusione felice.
La nostra vita, tristi ricordi, carichi
di amarezza e segreti profondi,segreti profondi.
Lune piangenti
sogni raggelati
estati perse
con ali spezzate
Lune piangenti
speranze ingannate
germogli infranti
con segni profondi
Lune piangenti
trappole della mia anima
che illuminano le impronte
di vecchie passioni.
I nostri sogni li ho tenuti nascosti
perche' non li portasse via il vento e sparissero improvvisamente.
Ma l'inverno, che ti ha portato via da me
li disperde follemente e di nuovo fa notte
e di nuovo fa notte.
Lune piangenti...
roberto patritti, roberto patritti © 14.09.2005