L'amant idéal et indigne
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ’ Αλγέρι και το Σφαξ
θ’ αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα `χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα `χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
Je resterai toujours, l'amant idéal et indigne
Des voyages lointains, des mers d'azur
Et une nuit, comme toutes les autres, je mourrai
Sans jamais déchirer la ligne brumeuse des horizons.
Pour Madras, Singapour, Alger et Sfax
Les bateaux partent toujours fiers
Et moi sur un bureau, vouté, devant des cartes marines
Je ferai des additions dans de gros livres de comptabilité.
J'arrêterai de parler de voyages lointains
Et mes amis vont penser que j'ai oublié
Ma mère tout contente dira à qui le demandera
"C'était une folie de jeunesse maintenant c'est passé"
Mais moi-même, une nuit, je me lèverai face à moi
Et comme un juge très sévère je m'en demanderai raison
Et cette main indigne qui tremble va s'armer
Va viser et sans peur va frapper le fautif
Moi qui tant espérait un jour des funérailles
Dans une mer profonde aux Indes lointaines
J'aurai une mort commune et très triste
Et un enterrement comme tout le monde
efthymios © 27.11.2010