Il comandante
Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί
είχαμε και ξύλινα ντουφέκια
κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή
στα παλιά μας στέκια
Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό
κι ήξερες μονάχα να διατάζεις
κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ
για να με κοιτάζεις
Έγειρες στη γη να κοιμηθείς
κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι
σου ‘πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς
κι όμως έχω ζήσει
Costruivamo cappelli di carta
ed avevamo fucili di legno
la guerra era una festa
nei nostri antichi nascondigli
Tutti ti chiamavano comandante
e solo tu sapevi dare ordini
ti seguivamo ed anch'io
perchè mi guardassi
Sei caduto a terra per dormire
e il tuo cuore è diventato un cipresso
dicevo: se ti uccideranno morirò anch'io,
ed invece continuo a vivere
murex, Raf © 27.11.2010