Un fuochista negro di Gibuti (Kavvadias)

Un fuochista negro di Gibuti (Kavvadias)
Ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί όταν από τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε στην κάμαρά μου ερχότανε γελώντας να με βρει κι ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε Μου `λεγε πώς καπνίζουνε στο Αλγέρι το χασίς και στο Άντεν πώς χορεύοντας πίνουν την άσπρη σκόνη κι έπειτα πώς φωνάζουνε και πώς μονολογούν όταν η ζάλη μ’ όνειρα περίεργα τους κυκλώνει Μου `λεγε ακόμα ότι είδε αυτός μια νύχτα που `χε πιει πως πάνω σ’ άτι εκάλπαζε στην πλάτη της θαλάσσης και πίσωθε του ετρέχανε γοργόνες με φτερά σαν πάμε στ’ Άντεν μου `λεγε κι εσύ θα δοκιμάσεις Εγώ γλυκά του χάριζα και λάμες ξυραφιών και του `λεγα πως το χασίς τον άνθρωπο σκοτώνει και τότε αυτός συνήθιζε γελώντας τρανταχτά με το `να χέρι του ψηλά πολύ να με σηκώνει Μες στο τεράστιο σώμα του είχε μια αθώα καρδιά κάποια νυχτιά μέσα στο μπαρ Ρετζίνα στη Μαρσίλια για να φυλάξει εμένα από έναν Ισπανό έφαγε αυτός μια αδειανή στην κεφαλή μποτίλια Μια μέρα τον αφήσαμε στεγνό απ’ τον πυρετό πέρα στην Άπω Ανατολή να φλέγεται να λιώνει θεέ των μαύρων, τον καλό συγχώρεσε Γουίλ και δώσ’ του εκεί που βρίσκεται λίγη απ’ την άσπρη σκόνη		Willy il fuochista negro di Gibuti quando la sera staccava di comandata ridendo veniva a trovarmi nella mia cabina e ore e ore stava a parlarmi di curiose cose Mi diceva che ad Algeri fumano hashish e che ad Aden bevono danzando la polverina bianca e che poi gridano e fanno soliloqui quando la vertigine li avvolge di curiosi sogni Ancora mi diceva che una notte di bevute lui stesso vide che sopra uno stallone galoppava per tutto il mare e dietro gli correvano sirene con le ali quando saremo ad Aden diceva farai anche tu la prova Io gli donavo dolci e lame di rasoio e gli dicevo che l' hashish ammazza l'uomo e allora lui ridendo con fragore soleva sollevarmi su su con una sola mano Nel suo corpo tremendo aveva un cuore innocuo una notte dentro il bar Regina di Marsiglia per proteggere me da uno Spagnolo quello si prese in testa pur vuota una bottiglia Un giorno lo lasciammo dalla febbre prosciugato oltre l'Estremo Oriente a bruciare e a consumarsi dio dei negri, perdona Willy il buono e un po' di polverina bianca dagli là dove si trova
*Gian Piero Testa, Gian Piero Testa* © 27.11.2010**

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info