Rakkaan kanssa riitelin
Τέλος οι συγγνώμες, τα ρολόγια που τρελαίνονται
Τέλος τα τηλέφωνα που μένουν σιωπηλά
Τέλος με τους όρκους που συνέχεια λένε ψέματα
Κι όλα αυτά τα δάκρυα που δεν βγάζουν πουθενά
Τέλος τα τραγούδια στ’ αυτοκίνητο κι οι βόλτες
Τέλος τα ταξίδια καλοκαίρι σε νησιά
Τσιγάρα, αλκοόλ, ξενυχτισμένα Σαββατόβραδα
Βόλτα στη βροχή τις Κυριακές και σινεμά
Εγώ με την αγάπη μάλωσα
Τέλος οι ανάσες που σαν σύννεφα ενώνουνε
Χείλια διψασμένα για φιλιά συλλαβιστά
Δάχτυλα που ψάχνουν μες στων ρούχων τα υπόγεια
άλλο πια δε θα `βρουνε τη φλέβα που χτυπά.
Κι όταν θα με καίει της φωνής σου το παράπονο
Κι όταν θα με ψάχνει του κορμιού σου η φωτιά
Μόνος με την νύχτα το σκοτάδι θα μοιράζομαι
Δε με ξεγελάνε της καρδιάς τα μαγικά
Loppu anteeksipyytelyiden, kellojen hullujen
Loppu mykistyneiden puhelinten
Loppu valojen valheellisten
Ja kaikkien kyynelien jotka eivät johda mihinkään
Loppu laulujen autossa ja kävelyiden
Loppu matkojen kesäisten saarille
Tupakoinnin, ryypiskelyn, lauantai-iltojen valvomisen
Kävelyn sateessa sunnuntaisin elokuviin
Rakkaan kanssa riitelin
Loppu hengitysten yhdistyvien kuin pilvien
Huulien janoisten suudelmia hakevien
Sormien jotka etsivät vaatteiden kellareissa
enää eivät löydä sykkivää suonta.
Ja kun mua polttaa äänesi tuska
Ja kun mua etsii vartalosi tuli
Yksin kanssa yön pimeyden jaan
Eivät mua huiputa sydämen taiat
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.11.2010