Regalo del mundo
T’ άσπρο φουστάνι σου κοιτώ
κι όπως φυσάει σ’ ακολουθώ
ένας αέρας στα μαλλιά σου με τυλίγει.
Eρχονται βράδια που αγρυπνώ
και μες στο σπίτι τριγυρνώ
σαν ξεχασμένος σε σταθμό, σαν ένας ξένος.
Δώρο του κόσμου, σκοτάδι μου και φως μου,
Δώρο του κόσμου, σημάδι μου
Eίναι δική σου η σκιά
που ησυχάζει την καρδιά
κι η αγωνία με ξεχνά κι αποκοιμιέμαι.
Nα σέ `χω τάχα ονειρευτεί;
Ψέμα αν είσαι θα φανεί,
μα η λαχτάρα μου για σένα είναι πόνος.
Miro tu vestido blanco
y como sopla te sigo
un aire me riza en tu cabello.
Vengan noches que me desvelo
y camino en la casa
como olvidado en el estación, como un extranjero.
Regalo del mundo, mi oscuridad y mi luz,
Regalo del mundo, mi marca
Es tu sombra
que calma mi corazón
y la ansiedad me olvida y duermo.
¿Quizas te sueñe?
Si tu eres una mentira eso aparecerá,
pero mi anhelo por ti es un dolor.
curros_mujer © 27.11.2010