Le preghiere dei marinai (Kavvadias)
Οι Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτού να κοιμηθούν,
βρίσκουν στην πλώρη μια γωνιά που δεν πηγαίνουν άλλοι
κι ώρα πολλή προσεύχονται βουβοί, γονατιστοί
μπρος σ’ ένα Βούδα κίτρινο που σκύβει το κεφάλι.
Κάτι μακριά ως τα πόδια τους φορώντας νυχτικά,
μασώντας οι ωχροκίτρινοι μικροί Κινέζοι ρύζι,
προφέρουνε με την ψιλή φωνή τους προσευχές
κοιτάζοντας μια χάλκινη παγόδα που καπνίζει.
Οι Κούληδες με την βαριά βλακώδη τους μορφή
βαστάν σκυφτοί τα γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου,
κι οι Αράπηδες σιγοκουνάν το σώμα ρυθμικά,
κατάρες μουρμουρίζοντας ενάντια του θανάτου.
Οι Ευρωπαίοι τα χέρια τους κρατώντας ανοιχτά,
εκστατικά προσεύχονται γιομάτοι από ικεσία
και ψάλλουνε καθολικές ωδές μουρμουριστά,
που εμάθαν όταν πήγαιναν μικροί στην εκκλησία.
Και οι Έλληνες, με τη μορφή τη βασανιστική,
από συνήθεια κάνουνε, πριν πέσουν, το σταυρό τους
κι αρχίζοντας με σιγανή φωνή « Πάτερ ημών...»
το μακρουλό σταυρώνουνε λερό προσκέφαλό τους.
I marinai giapponesi prima di andarsene a dormire
a proravia trovano un cantuccio dove non vanno gli altri
e pregano a lungo silenziosi e inginocchiati
davanti a un Budda giallo che sta a capo chino.
Ai loro piedi poco più in là e già vestiti per la notte
masticando riso il piccoli giallo-pallidi Cinesi
recitano preghiere con le loro voci fini
fissando un pagoda di rame da cui si leva un fumo.
I coolies con le sagome loro pesanti e ottuse
piegati sui ginocchi resistono, lo sguardo fisso in basso
e gli Arabi dondolano il corpo a ritmo lento,
contro la morte mormorando imprecazioni.
Gli Europei tenendo le braccia spalancate
pregano come in estasi in atto supplicante
e salmodiano in un sussurro inni cattolici,
che impararono da bimbi andando in chiesa.
E prima di coricarsi i Greci con l'aria bastonata
per abitudine si fanno il loro segno di Croce
il Pàter Imòn attaccando a bassa voce,
e ne tracciano una sul guancialetto sporco.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010