No dices ni una palabra

Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνων

Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη

Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Στων χιλιομέτρων
την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
ακούγονται τώρα
σειρήνες μεταγωγικά κι ασθενοφόρα

Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή


No dices ni una palabra,
guardas secretos ocultos
y documentos
y escucho solamente
voces de metal
del micrófono

Sé tu nombre
tu imagen y todavía desde el principio
busco desesperado una salida
una vida diferente

Pasan las noches,
los pesados segundos
en cada uno de sus minutos
si preguntas algo
que no se convierta en alarido
y espejismos

Sé tu nombre
tu imagen y todavía desde el principio
busco desesperado una salida
una vida diferente

En estos kilómetros
en el desierto y en el silencio de los cronómetros
se escuchan ahora
sirenas, camiones y ambulancias

Sé tu nombre
tu imagen y todavía desde el principio
busco desesperado una salida
una vida diferente

hugocella, Hugo Cella © 27.11.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info