No dices ni una palabra
Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνων
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή
Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή
Στων χιλιομέτρων
την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
ακούγονται τώρα
σειρήνες μεταγωγικά κι ασθενοφόρα
Ξέρω τ’ όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή
No dices ni una palabra,
guardas secretos ocultos
y documentos
y escucho solamente
voces de metal
del micrófono
Sé tu nombre
tu imagen y todavía desde el principio
busco desesperado una salida
una vida diferente
Pasan las noches,
los pesados segundos
en cada uno de sus minutos
si preguntas algo
que no se convierta en alarido
y espejismos
Sé tu nombre
tu imagen y todavía desde el principio
busco desesperado una salida
una vida diferente
En estos kilómetros
en el desierto y en el silencio de los cronómetros
se escuchan ahora
sirenas, camiones y ambulancias
Sé tu nombre
tu imagen y todavía desde el principio
busco desesperado una salida
una vida diferente
hugocella, Hugo Cella © 27.11.2010