Vergiss nicht Oropós

Ο πατέρας εξορία και το σπίτι ορφανό
ζούμε μες στην τυραννία, στο σκοτάδι το πηχτό
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό.

Κλαίει κι η μάνα τώρα μόνη, κλαιν τα δέντρα, τα πουλιά
στην πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά
Κι έσυ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό

Μες στα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό


Der Vater im Exil und das Haus verwaist
leben wir in Tyrannei, in tiefer Dunkelheit
und du, gequältes Volk, vergiss nicht Oropós.*

Es weint die Mutter, jetzt allein, es weinen die Bäume, die Vögel
in unserem Vaterland wird es Nacht, keine Umarmung
und du, gequältes Volk, vergiss nicht Oropós.*

Hinter Draht eingesperrt, aber unsere Herzen immer aufrecht
der Eid selbst bleibt immer, Freiheit und Fortschritt
und du, gequältes Volk, vergiss nicht Oropós.*

lipsia © 27.11.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info