Vergiss nicht Oropós | ||
Ο πατέρας εξορία και το σπίτι ορφανό ζούμε μες στην τυραννία, στο σκοτάδι το πηχτό Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό. Κλαίει κι η μάνα τώρα μόνη, κλαιν τα δέντρα, τα πουλιά στην πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά Κι έσυ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό Μες στα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό | Der Vater im Exil und das Haus verwaist leben wir in Tyrannei, in tiefer Dunkelheit und du, gequältes Volk, vergiss nicht Oropós.* Es weint die Mutter, jetzt allein, es weinen die Bäume, die Vögel in unserem Vaterland wird es Nacht, keine Umarmung und du, gequältes Volk, vergiss nicht Oropós.* Hinter Draht eingesperrt, aber unsere Herzen immer aufrecht der Eid selbst bleibt immer, Freiheit und Fortschritt und du, gequältes Volk, vergiss nicht Oropós.* | |
lipsia © 27.11.2010 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info