Lampada di Aladino (Kavvadias)
Την ανεξήγητη γραφή να λύσω πολεμώ
που σου χαράξαν πειρατές Κινέζοι στις λαγόνες.
Γυμνοί με ξύλινους φαλλούς τριγύρω απ’ το λαιμό
μας σπρώχναν προς την θάλασσα με τόξα οι Παταγόνες.
Κόκαλο ρίξε στο σκυλί το μαύρο που αλυχτά
και στείλε την "φιγούρα" μας στον πειρατή ρεγάλο
Πες μου, που βρέθηκε η στεριά στου πέλαου τ’ ανοιχτά
και το δεντρί με το πουλί που κρώζει το μεγάλο;
Για το άστρο της ανατολής κινήσαμε μικροί.
Πουλί, πουλάκι στεριανό, θάλασσα δε σου πρέπει!
Και σε που σε φυτέψαμε, παιδί στο Κονακρί,
με γράμμα συμβουλευτικό της μάνας σου στην τσέπη.
Του ναύτη δώσ’ του στην στεριά κρεβάτι και να πιει.
όλο τον κόσμο γύρισες, μα τίποτα δεν είδες....
Μες το μετάξι κρύβονταν της Ίντιας οι σκορπιοί
κι έφερνε ο αγέρας της νοτιάς στην πλώρη άμμο κι ακρίδες.
Σημάδι μαύρο απόμεινε κι ας έσπασε ο χαλκάς.
στην αγορά του Αλιτζεριού δεμένη να σε σύρω
Και πήδηξ’ ο μικρός θεός μια νύχτα, των Ινκάς,
στου Αιγαίου τα γαλανά νερά, δυο μίλια όξω απ’ την Σκύρο
Μεσάνυχτα και ταξιδεύεις δίχως πλευρικά!
Σκιάζεσαι μήπως στο γιαλό τα φώτα σε προδίνουν,
μα πρύμα πλώρα μόνη εσύ πατάς στοχαστικά,
κρατώντας στα χεράκια σου τον λύχνο του Αλαδίνου.
Sto lottando per sciogliere la scritta indecifrafile
che certi pirati cinesi ti incisero sulle reni.
Nudi con falli di legno intorno al collo
a frecciate ci respingevano in mare i Patagoni.
Getta un osso al cane nero che sta abbaiando
e la nostra "figura" manda al pirata per regalo
Dimmi, dove si trovò terra in mare aperto
e l'albero su cui gracchiava il grande uccello ?
Verso la stella d'oriente da piccoli partimmo.
Uccello, uccellino di terra, non fa per te il mare !
E dove ti piantammo, ragazzo a Conakry,
con in tasca uno scritto di mamma pieno di consigli.
Al marinaio a terra procura da bere e un letto
- tutto il mondo hai girato e niente hai visto -
Tra la seta stavan nascosti in India gli scorpioni
e il vento del sud ci soffiava in prua sabbia e locuste.
C'è ancora un segno nero ma la maglia si è pur spezzata
- al mercato di Algeri legata ti voglio trascinare -
E si lanciò, una notte, la piccola divinità incaica
nelle turchine acque d' Egeo, due miglia distava Sciro.
Mezzanotte e tu viaggi coi fanali laterali spenti !
Hai terrore che in mare ti tradiscano le luci,
ma solo vai su e giù da poppa a prua meditabondo
nelle tue manine reggendo la lampada di Aladino.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010