La piccola ballerina (Kavvadias)
Εχθές στο τσίρκο εχόρεψε κάποια μικρή χορεύτρια,
ωραία, μες στην τζεργκέρζικη, πολεμική στολή της,
κι όλοι με λάγνα, λαμπερά την εκοιτούσαν μάτια,
κι όλοι με κρύφια επιθυμιά ποθούσαν το φιλί της.
Χορεύοντας τραγούδαγε κάποιο γλυκό τραγούδι,
σε ξένη γλώσσα, που έλεγε για μακρινές πατρίδες,
για δέντρα, για ψηλά βουνά, για βρύσες κρουσταλλένιες,
και για Αμαζόνων πόλεμους, για θρύλους, για ηρωίδες.
Και χόρευε με ρυθμικές κι ανάλαφρες κινήσεις,
σαν το λουλούδι ετάνιζε τη λυγερή της μέση,
ορθώνοντας τα δάχτυλα, ύψωνε το κορμί της,
κι ύστερα πάλι ελύγιζε, σαν να ’θελε να πέσει.
Και το τραγούδι ετέλειωσε, κι έπαψε τον χορό της,
όμως κανείς δεν τόλμησε τα χέρια να χτυπήσει,
όλοι άφωνοι κοιτάζανε τα κόκκινά της χείλη,
όπου θριάμβου πρόσκαιρου χαμόγελο είχε ανθίσει.
Μα τη στιγμή που αλάλαξαν απ’ τη συγκίνησή τους,
σαν όλους κάποια μυστική φωνή να τους οδηγεί,
η όμορφη χορεύτρια, με τα βαμμένα χείλη,
κάνοντας μιαν απότομη στροφή είχε πια φύγει.
Ieri al circo ha danzato una piccola ballerina
bella, nel suo costume civettuolo e provocante,
e tutti la guardavano con occhi cupidi e luccicanti
e tutti in cuor loro desideravano di averne il bacio.
Cantava danzando una canzone dolce
in una lingua straniera, che diceva di patrie lontane,
di alberi, di alte montagne, di sorgenti cristalline,
e di guerre di Amazzoni, di saghe e di eroine.
E danzava con movenze ritmiche e leggere
come un fiore oscillava la sua flessuosa vita,
distendendo le dita, sollevava il suo corpo
per tornare a piegarlo, come volesse cadere.
E finì la canzone e cessò la danza,
ma nessuno ebbe ardire di battere le mani,
tutti muti guardavano le sue labbra rosse,
dove un sorriso di trionfo fugace era fiorito.
Ma nell'istante in cui eruppero in grida d'emozione,
quasi li guidasse tutti una voce misteriosa,
la bella danzatrice dalle labbra pitturate,
ruotando all'improvviso se ne era ormai fuggita.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010