seni tanıdığım günü
Στης καρδιάς τη λεοφώρο μια βραδιά
πάρε είπα του σπιτιού μου τα κλειδιά
μη ρωτάς που θα μας βγάλει η ζωή
και στο θάνατο εμείς οι δυο μαζί
Τη μέρα που σε γνώρισα
απ’ όλους κι όλα χώρισα
και βγήκα λίγο έαπ’ τη στροφή μου
ποτέ δεν είπα λάθος μου
κι ας ήξερα στο βάθος μου
πως είσαι η αυτοκαταστροφή μου
Στης καρδιάς την πίστα κάποια Κυριακή
δυο φεγγάρια σε τρελή μετωπική
τέτοιο θάρρος πώς το παίρνει μια ψυχή
να διαλέγει από ποιον θα παραδωθεί
bir akşam yüreğin caddesinde
evimin anahtarlarını al dedim
sorma! hayatın karşımıza ne çıkaracağını
ölümde de ikimiz beraberiz
seni tanıdığım günü
herkesden ve herşeyden ayırdım
azıcık kendi köşemden çıktım
hiçbir zaman hatamı söylemedim
bilseydim işin özünde
senin, benim mahvoluşum olduğunu
bir pazar günü kalbin pistinde
iki tane ay , çılgın savaş meydanında
bir yürek böyle cesaret nasıl toplasın
ve seçip hangisine ihanet edecek
onurozdemir © 27.11.2010