На осмия ден Господ
Την όγδοη μέρα ο Θεός
έφτιαξε και το μπαγλαμά,
το πιάνει κι ο αρχάγγελος
κι αρχίζει τον καρσιλαμά.
Μπαγλαμαδάκι μου, χρυσό κλειδάκι μου
την πόρτα άνοιξε μιας άπονης καρδιάς
κι από την άβυσσο μες στην Παράδεισο
να μπω μιαν ώρα κάποιας όμορφης βραδιάς.
Ο άγγελος κάποια βραδιά
έπεσε να ξεκουραστεί,
ο μπάτης φύσηξε κρυφά
κι έκλεψε τ’ όργανο στη γη.
Ο κόσμος γύρω χάνεται
κι εμείς συνέχεια μπαγλαμά,
γιατί μπορεί στο γλέντι μας
η γη να γεννηθεί ξανά.
На осмия ден Господ
сътвори и багламата.
Взима я архангелът
и подхваща карсилама.
Багламичке моя, мое златно ключе,
отключи едно безмилостно сърце
и от пропастта право в рая
да вляза някоя хубава вечер за час.
Една вечер ангелът
легна да си почине,
духна скришно морският бриз
и отнесе инструмента на земята.
Светът наоколо изчезва,
а ние свирим безспир на багламата,
защото може в нашето пиршество
да се прероди земята.
feishtica © 27.11.2010