Everything I love belongs to you
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
Καθώς βαθαίνει η νύχτα
Την άλλη όψη της καρδιάς μου
Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
Που το φορώ και στάζει
Το μόνο που έμεινε κοντά μου
Το δρόμο που φυγες κοιτάζει
Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου
Και το `χεις πάρει μακριά
Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
Κι εδώ δεν ξημερώνει πια
Στην ανεμόσκαλα του πόνου
Κι απόψε ανεβαίνω
Μια σπίθα στη βροχή του χρόνου
Πάλι ξεχνάς πως περιμένω
Στην ανεμόσκαλα του πόνου
Χωρίς φιλί και χάδι
Σε μια γωνιά αυτού του τόπου
Πώς να τ’ αντέξω το σκοτάδι
My loneliness is like a wet cloth
while the night is getting heavier
I didn`t find my heart`s other sight
as I long as I searched for it
My loneliness is like a wet cloth
that I wear and it drops
The only thing that remained with me
looks at the way you took when you left
Everything I love belongs to you
and you took it away
You wear the sun as a necklass
and it won´t dawn here again
Tonight I go up
the rope ladder of the pain again
A spark in the rain of the time
You forget again that I am waiting
On the rope ladder of the pain
without a kiss and caressless
At a corner of this place
How can I stand the darkness
dolce © 29.09.2005