Ad Itaca (M. Eleftherìou)
Τ’ αηδόνια πια δε θα `ρθουν στην Ιθάκη
μα πέρασμα θα έχει η ζωή
ο κόσμος όλος είναι μια γιορτή
απ’ τη Τριπολιτσά στο Δερβενάκι.
Της λησμονιάς το χόρτο δε φυτρώνει
στα Γιάννενα, στην Άρτα, στο Μωριά
σαν αγκαλιά και σαν κληματαριά
ο δεκαπεντασύλλαβος απλώνει.
Χωρίς ψωμί και δίχως καριοφίλι
μονάχος θα μιλήσεις στο Θεό
μια Κυριακή ξημέρωμα Βαγιών
εσύ φωτιά κι ο κόσμος το φιτίλι.
Gli usignoli non verranno più a Itaca
ma la vita farà un altro passo
il mondo è tutto una festa
da Tripolitsà alle Dervenakia.
L'erba dell'oblio non germina
a Gianena, ad Arta, nella Morea
come un abbraccio e come un pergola
si allarga il decapentasillabo.
Senza pane e senza carabina
da solo parlerai a Dio
una Domenica delle Palme all'alba
tu un fuoco e il mondo lo stoppino.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010