Pioggia rossa
Έσβησα τα φώτα πίσω μου η ζωή.
Έκλεισα την πόρτα κράτα το κλειδί,
το σκοτάδι ρώτα ποιος θα μετρηθεί,
ποιος θα πληγωθεί.
Βρες μου την αιτία για μια στάλα γη
τόσα χρόνια βία, κόκκινη βροχή
η απελπισία έγινε οργή
και στερνή θυσία, κρύψε το παιδί.
Μη ρωτάς ποιος φταίει είναι πια αργά,
το ποτάμι ρέει μέσα στην φωτιά.
Η μοίρα του μας καίει και μας κυβερνά
και μας πολεμά.
Το παλιό μας τραύμα δε θα γιατρευτεί
κάνε μου ένα τάμα έχουμε χαθεί,
μόνο κάποιο θαύμα θα μας λυπηθεί.
Βρες μου την αιτία για μια στάλα γη
τόσα χρόνια βία, κόκκινη βροχή
η απελπισία έγινε οργή
και στερνή θυσία, σώσε το παιδί.
Ho spento le luci dietro la mia vita.
Ho chiuso la porta, serrata a chiave.
le oscure domande chi misurerà,
chi ferirà.
Trovatemi il motivo di tanti anni di violenza
per un po' di terra, pioggia rossa,
la disperazione diventa rabbia
ed estremo sacrificio, nascondete il bambino.
Non chiedetemi di chi è la colpa, ormai è troppo tardi
il fiumo scorre in mezzo ai fuochi.
il destino che ci brucia, ci governa
e ci combatte.
La nostra antica piaga non guarirà
fatemi una promessa che abbiamo perso,
solo qualche miracolo ci darà misericordia.
Trovatemi il motivo di tanti anni di violenza
per un po' di terra, pioggia rossa,
la disperazione diventa rabbia
ed estremo sacrificio, salvate il bambino.
murex, Raf © 27.11.2010