Puhun-puhun
Μιλώ σου με τα μάτια μου κι αυτό νομίζω φτάνει να καταλάβεις η καρδιά μου σε ποια μεριά σε βάνει Τον τόπο που `χω στην καρδιά μου για σένα φυλαμένο είναι μπαξές που μήδε εγώ καμιά φορά δεν μπαίνω Ω την παντέρμη τη βραδιά και πως θα την περάσω που πάλι με τα μάτια μου μόνο θα σ’ αγκαλιάσω Μια τιμωρία ο Θεός μεγάλη μου `χει δώσει στο όνειρο να `μαστε μαζί κι όταν ξυπνούμε όχι Ποτέ μου να μη σ’ έβλεπα πάλι θα σ’ αγαπούσα γιατί μέσα στα όνειρά μου συχνά σε συναντούσα Να μην αργείς να φαίνεσαι να πάψει να με νοιάζει να έρθει η καρδιά μου στον τόπο τζη να μην αναστενάζει Γίνου δεντρί κι εγώ πουλί στα φύλλα σου να λουφάσω κι αρόλιθο στα χείλη σου να πιω να ξεδιψάσω Ήθελα να `μαι θάλασσα κι εσύ ποτάμι να `σαι να έρχεσαι στην αγκάλη μου μωρό μου να κοιμάσαι Αν ήσουνα ο ουρανός θα ήμουνα το φεγγάρι και κάθε νύχτα αγάπη μου θα ήμασταν ζευγάρι Πάντα θλιμένος περπατώ σαν το χλωμό φεγγάρι απού με τον ήλιο δεν μπορεί να γίνουνε ζευγάρι Γνωρίζωτο φεγγάρι μου πως σου `χω γίνει βάρος μα και να πω τον πόνο μου αλλού δεν έχω θάρρος Περίμενάσε ωψ αργάς φεγγάρι μα δε βγήκες κι αμοναχό στς μοναξιάς τον πόνο μου μ’ αφήκες Φεγγάρι τόσα μυστικά που σου `χω ειπωμένα να μη σ’ ακούσω μια φορά να μολοήσεις ένα/να μαρτυρήσεις ένα Μέσα σε γυάλινο κλουβί θα βάλω την καρδιά μου να τη θωρείς να μην μπορείς να την πονάς κερά μου Θα την αλλάξω την καρδιά μου αφού οι γιατροί μπορούνε μα ίσως κι αυτή να σ’ αγαπά σαν την παλιά φοβούμαι Θα την αλλάξω την καρδιά να βάλω μαύρο βράχο για να μπορώ κι εγώ καρδιά σαν τη δικιά σου να `χω		Puhun sulle silmilläni ja sen luulen riittävän ymmärtääksesi sydämeni mihin sinut sijoittaa Paikka joka on sydämessäni sulle vartioituna on puutarha johon en minäkään koskaan sua vie Oi lopullista iltaa ja kuinka sitä vietän kun taas silmilläni vain sua syleilen Kunnian Jumala suuren on mulle antanut että unessa olemme yhdessä ja kun heräämme emme Koskaan kun en näkisi sua taas rakastaakseni koska unissani harvoin sua tapasin Älä myöhästy näyttäytymästä lakkaa mua kiusaamasta että sydämeni palaa paikalleen huokaamatta Muutu puuksi ja minä linnuksi lehtiisi pesiytyäkseni ja purukiven huuliltasi syön janosta päästäkseni Tahtoisin olla meri ja sinä joki olisit tullaksesi syliini kulta nukkuaksesi Jos olisit taivas olisin kuu ja joka yö rakkaani olisimme pariskunta Aina surullisena kävelen kuin kalpea kuu kun auringonvalossa emme voi tulla pariskunnaksi Tiedän kuuni että sulle olen taakaksi mutta tuskani myös kerron muualla en uskalla Odotin myöhään kuu muttet tullut ja yksin yksinäisyydessä tuskan mulle jätit Kuu niin salaista kuin on ollut aikaisempi kertaakaan en sun kuule asioista riitelevän Lasiseen häkkiin laitan sydämeni sitä katsoaksesi voimatta sitä sääliä rouvaseni Vaihdan sydämeni kun pystyvät lääkärit mutta ehkä sekin sua rakastaa kuin vanha vähän pelkään Vaihdan sydämen ja laitan mustan kiven että voisi mullakin sydän olla kuin sulla
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.11.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info