Giovedì Santo (Gatsos)

Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τ’ ουρανού
κρεμάται σήμερα σε ξύλο
ίλεως, Κύριε, γενού
και στ’ ασπαλάθια της ερήμου
μια μάνα φώναξε "παιδί μου!"

Με τ’ Απριλιού τ’ αρχαία μάγια
με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
μπήκε κοράκι στην αυλή
κι όλα τ’ αγρίμια στο λαγκάδι
πήραν το δρόμο για τον Άδη

Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ’ αστέρια
στην άγια σκέπη τ’ ουρανού
κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι


Colui che appese il sole
alla trave del cielo
dal legno pende ora,
pietà, Signore, vivi.
E tra i rovi del deserto
una madre chiamò, figlio mio.

Con le magie antiche di Aprile
con il bacio dei demoni
entrò in casa una civetta
entrò un corvo nel cortile
e tutte le fiere della valle
presero la strada dell'Ade.

Tornerà a seminare estati
nella cruda gelata della mente
Lui che inchiodò le stelle
sul santo tetto del cielo
ed io e tu e noi e gli altri
torneremo allora a nascere.

Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info