Ora zero
Αν θυμηθείς ποτέ ξανά ότι υπάρχω
ένα φιλί πάλι γλυκό για σένα θα `χω
χίλιες φορές είπες πως δε θα χωριστούμε
και χίλιες βρήκες μικρές διαφορές.
Με τη φωνή της λογικής τα συζητάω
μου λέει μη κι όμως εγώ σε αγαπάω
φύγε λοιπόν μου λέει, μην κοιτάξεις πίσω
μα δε θα σβήσω ποτέ μια ζωή.
Ώρα μηδέν μέχρι να ρθεις και αγωνία
μοιάζει η ζωή μου παραφωνία.
Ώρα μηδέν και δεν μπορώ να σε ξεχάσω
να ησυχάσω δεν μπορώ.
Αν φοβηθείς απ’τη ζωή να με φωνάξεις
λόγια ζεστά που σου χα πει μην τα πετάξεις
να τα γυρνάς κάθε βραδιά σαν παραμύθι
κι εγώ ξενύχτης για σένα θα ζω.
Θα περπατώ πάνω εκεί που είχες πατήσει
και θα ντυθώ ρούχα που εσύ μου είχες χαρίσει
θα τυραννώ σκέψη, κορμί με αναμνήσεις
κι αν με ζητήσεις θα τρέξω ξανά.
Ώρα μηδέν...
Se mai ti ricordi ancora che esisto
di nuovo avro' un dolcissimo bacio per te
mille volte hai detto che non ci lasceremmo
e hai trovato mille piccole divergenze .
Discuto con la voce della logica
che mi dice pero' di non amarti
su' scappa mi dice, non guardarti indietro
ma non potrei mai cancellare una vita.
Ora zero sin quando vieni e agonia
la mia vita sembra una stonatura.
Ora zero e non posso dimenticarti
non riesco a star tranquilla.
Non aver paura di richiamarmi dalla vita
non buttar via le parole calde che ti detto
per ritornarle ogni sera come in una favola
e io rimarro' sveglia e vivro' per te.
Camminero' dove tu hai camminato
e indossero' gli abiti che mi avevi regalato
tormentero' il pensiero e il corpo con i ricordi
e se mi cerchi di nuovo correro'.
Ora zero...
roberto patritti, roberto patritti © 01.10.2005