В къта до огнището
Στο παραγώνι κάθομαι
μόνος και συλλογιέμαι
όσα τα μάτια μου έχουν δει
το δρόμο της ζωής μου
τα λούλουδα του λιβαδιού
τις άσπρες πεταλούδες
και τα κατακαλόκαιρα
που `χουν κι αυτά περάσει
Μα πάντα εκεί που κάθομαι
μόνος και συλλογιέμαι
τα πράγματα της ζήσης μου
που πέρασαν γοργά
έχω το νου μου ακοίμητο
μήπως και ξανακούσω
πόδια που πίσω γύρισαν
φωνές πίσω απ’ την πόρτα
До огнището седя,
сам съм и размишлявам
за това, което очите ми видели са,
за пътя ми изминат,
за цветята полски,
белите пеперуди
и за миговете летни,
вече и те отминали.
И все там седя си
сам и размишлявам
нещата от живота ми
как бързо отлетяха.
А моят ум е бдителен,
ослушвам се да чуя
крачки, които връщат се
и гласове зад вратата.
feishtica © 27.11.2010