Gdy nie kochasz mnie
Των ματιών σου το φως με ζαλίζει
και τα λόγια μου μένουν μισά
Τα δυο χέρια σου έγιναν ρίζες
που με ‘δέσαν στη γη σου βαθειά
Κι όλα χάρτινα φαντάζουν
όλα λίγο με πειράζουν
αν δε μ’ αγαπάς
Ο χορός είναι αγγαρεία,
το τραγούδι φασαρία
αν δε με κοιτάς
Αχ, φως μου
αν δε μ’ αγαπάς...
Κάθε μέρα που ξημερώνει
τη μισώ αν δε σ’ έχω εδώ
Σε κοιτώ και ξεχνάω τον χρόνο
σε ζητώ σαν ψωμί σαν νερό
Obezwładnia mnie twoje spojrzenie
Moja mowa w połowie się rwie
A twe dłonie są niczym korzenie
Które wpletły mnie w głąb ziemi twej
Wszystko płaskie się wydaje
Wszystko się drażniące staje
Gdy nie kochasz mnie
Jak udręka bywa taniec
Niczym kłótnia jest śpiewanie
Gdy odwracasz się
Gdy gaśniesz
Gdy nie kochasz mnie
Każdy dzień który witam o świcie
Jest tak przykry gdy nie ma cię tu
Trwam w swym szczęściu gdy mogę cię widzieć
Jesteś chlebem i wodą mych ust
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 27.11.2010