Garofani rossi (N. Gatsos)
Ένα καράβι φεύγει για τα ξένα ένα ακρογιάλι θυμάται το νοτιά Χρυσό καράβι πάρε με κι εμένα τώρα που πας, που πας, που πας στην ξενιτιά Κόκκινα γαρίφαλα στου φεγγαριού την άκρη κόκκινα γαρίφαλα στου Μάη την αμμουδιά Άνοιξε την πόρτα σου στο πιο πικρό μου δάκρυ Άνοιξε την πόρτα σου στην πιο ζεστή καρδιά Κανείς δεν ξέρει ποιο ειν’ το ριζικό Κανείς μες του άλλου τ’ όνειρο δε ζει Έχει ο καθένας τ’ άστρο το δικό του Έχει ο καθένας τ’ άσπρο, τ’ άσπρο του νησί		Una nave parte per terre straniere una sponda ricorda il vento del sud Nave d'oro prendi anche me ora che vai, che vai, che vai all'esilio Garofani rossi sul corno della luna Garofani rossi sulla spiaggia di maggio Apri la tua porta al mio pianto più triste Apri la tua porta al mio cuore più caldo Nessuno sa quale sia la sorte Nessuno vive dentro il sogno dell'altro Ciascuno ha la sua stella Ciascuno ha la sua isola, la sua isola bianca
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info