Gdje ćeš da ideš
Όσο η νύχτα αυτή κυλάει
ακούω κάποιον να μιλάει
σαν να είσαι πάλι εδώ
τη φωνή σου αγαπώ
Όλη μέρα μου γελάει
μια εικόνα με κοιτάει
που θυμίζει μια ζωή
όσα ζήσαμε
Πού θα πας αφού εμένα αγαπούσες
πού θα πας μεσ’τα χέρια σου κρατούσες
μια καρδιά που για σένανε χτυπούσε
κι ένα πρωί έφυγες μακριά όσο μπορούσες
Είναι κάτι από το χτες
κάτι λόγια πως με θες
που συχνά αναπολώ
μόνο εσένα αγαπώ
Μη μ’αφήσεις μου είχες πει
τι ανάμνηση κι αυτή
άραγε εκεί που πας με θυμάσαι
Dok prolazi ova noć,
čujem nekog da govori,
kao da si opet ovdje,
tvoj glas volim.
Cijeli dan mi se smije,
jedna slika me gleda,
koja podsjeća na život,
koji smo živjeli.
Gdje ideš pošto si me voljela,
gdje ideš, u svojim rukama si držala,
jedno srce koje je samo za tebe kucalo,
i jednog jutra otišla si, što si dalje mogla.
Nešto je od juče,
neke riječi kako me želiš,
kojih se često prisjećam,
samo tebe želim.
„Ne ostavi me“ – rekla si mi,
kakvo sjećanje,
zaboga da li ćeš me sjećati tamo kad odeš...
Boško D. © 27.11.2010