Alle die Sprache der Freude
Το πιοτί του πόνου που πονώ σε κερνώ, ψυχή, για να μεθύσεις τ’ άλικα τα ρόδα στο βουνό στο χλομό ξεψύχισμα της δύσης, Τ’ αυγινό που δίνει το φιλί απαλά στη μάγισσα την πλάση, η γλυκιά του ήλιου ανατολή που ξυπνά τ’ αηδόνια μεσ’ τα δάση, Η σαν ρόδου φύλλον απαλή η γλυκιά, η ασύγκριτή μου αγάπη, που σκορπά το φως της και διαλεί μεσ’ από τη σκέψη μου τα θάμπη, Κι όλα τ’ αστρανάμματα μαζί κι όλα τα τραγούδια των κυμάτων κι ό,τι υπάρχει ακόμα κι ότι ζει έξω από τη νάρκη των μνημάτων, Όλα με τη γλώσσα της χαράς με καλούν να ζήσω, μα ώ, τι κρίμα άμοιρη ψυχή, μη σπαρταράς – κάτι με τραβά σε κάποιο μνήμα Του πιοτού του πόνου που πονώ στην υγειά του κόσμου που θ’ αφήσεις – πιές και το ποτήρι το στερνό, άμοιρη ψυχή, για να μεθύσεις.		Die Flotte von Schmerz Schmerz in Cairns Seele zu betrinken t 'Alika Rosen Berg xepsychisma blass im Westen, T 'Morgendämmerung Angabe der Kuss vorsichtig, um die Hexe Plasma süß östlich von der Sonne Aufwachen Nachtigallen mes "Wälder Die sanft wie ein Rosenblatt Der süße, meine unvergleichliche Liebe, die streut das Licht und Pausen mes "aus meinem Kopf stumpf, Und all das ist astranammata zusammen und alle Lieder der Wellen Und was noch zu leben außerhalb des Bergwerks von Erinnerungen Alle die Sprache der Freude laden mich zu leben, aber ach, was für eine Schande fehlt in Seele, nicht krümmen;; etwas zieht auf einem Grab Sein Getränk von Schmerz Schmerz die Gesundheit der Menschen, die verlassen wird;; Kuchen und Glas des Brustbeins, fehlt in der Seele, sich zu betrinken.
paokakias © 18.12.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info