A melodia da solidão
Μέσα στο έρημο σπίτι το ταβάνι κοιτώ
και κοιτάζοντας φτιάχνω κύκλους από καπνό
κι όπως πηγαίνουν ψηλά
γίνονται ανάσα ξανά
κλαίνε οι τέσσερις τοίχοι κλαίω μαζί τους κι εγώ
το δωμάτιο με πνίγει μα σε ποιον να το πω
κι ως το ταβάνι είναι πια γεμάτο από μοναξιά
όσο μόνος νιώθεις τόσο μόνη νιώθω κι εγώ
σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
κάπως έτσι το φαντάζομαι θα `ναι για μας
η μελωδία της μοναξιάς
μες στο αμάξι μου κλεισμένη ώρες τώρα οδηγώ
στο λαβύρινθο της πόλης σαν χαμένη γυρνώ
μα δεν υπάρχει ψυχή
η πόλη αυτή είναι νεκρή
άνοιξε το ράδιο σου παίζει απόψε για μας
η μελωδία της μοναξιάς
Dentro das casas olho nos tetos
E olhando faço voltas com fumo e penso tornar-me grande
Torno-me a respirar de novo
choro os 1uatro cantos choro mais e eu
no quarto bebo qualquer coisa
e os limites máximos agora estão cheios de solidão
como eu apenas sinto tão sozinha
precisa fazer
um pouco por isso acho que vamos . Sim
a melodia de solidão
completo na meu carro horas agora
no labirinto da cidade como perdida voltas faço mas não há nenhuma alma
Esta cidade está morta
abro o rádio que brinca hoje à noite para nós
na melodia de solidão
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 03.01.2011