Les verrous
Ξυπνώ και βλέπω σίδερα
στη γη στερεωμένα
και μ’ αλυσίδες σταυρωτές
τα χέρια μου δεμένα
Πέσαν τα μάνταλα βαριά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά
Με δέσαν χειροπόδαρα
σαν τον εγκληματία
στην καταδίκη μου αυτή
γυναίκα ειναι αιτία
Πέσαν τα μάνταλα βαριά
και σκοτεινιάσαν τα κελιά
Βροντούν οι αλυσίδες μου
ξυπνώ αλαφιασμένος
και μόλις πιάσω σίδερα
χτυπιέμαι απελπισμένος
Βροντούνε βέργες και κλειδιά
και σκοτεινιάζουν τα κελιά
À mon réveil je vois les barreaux
rivés au sol
Avec de doubles chaînes
mes mains sont attachées
Les portes sont verrouillées
quand les cellules s'assombrissent
J'ai été mains et pieds liés
comme un criminel
De cette condamnation
c'est une femme est la cause
Les portes sont bien verrouillées
et les cellules s'obscurcissent
Mes chaînes tintent
je me réveille terrifié
Aussitôt contre les barreaux
je me frappe désespérément
Les clefs tintent contre les barres
quand que les cellules s'assombrissent
Ηλιασ ο Γαλλος, Olivier Goetz © 04.01.2011